Shownieuws: lekker walgend smullen!

Hoi Annemarie,

Mijn guilty pleasure is echt beschamend! Ik vertel het je straks, even geduld.

Het laat je misschien van je stoel vallen, maar het was Theo die zei dat we naar De Luizenmoeder moesten kijken. Hij had enthousiaste verhalen van zijn collega’s gehoord over de eerste afleveringen. Juf Ank stal direct mijn hart. Wat zou ik graag voor haar invallen! Heerlijke rol. Ouders die de ‘buitenklas’ vormen waar je dezelfde groepsdynamica ziet als bij de kinderen in de klas. Vermakelijke tv met karikaturen die je een speelse spiegel voorhouden. Wat kunnen we allemaal toch sneue types zijn als we niet uitkijken. Het wordt heerlijk neergezet. Maar het is nou ook weer niet zo dat ik er zondagavond klaar voor zit. Dan gaat ‘Door het hart van China’ voor.

Jouw vraag deed me met een schok beseffen welk programma mij stiekem genot verschaft. Voor het kijken naar De Luizenmoeder hoef je geen gêne te voelen, maar voor wat ik nu ga noemen… Ik kijk met steeds weer groeiende opwinding naar Shownieuws op SBS 6. Ik sluit er doordeweeks meestal de dag mee af voordat ik naar bed ga. Het is een vreselijk programma waarvan ik vind dat het zonde van je tijd is om naar te kijken. En toch doe ik het: keer op keer. Nooit zal ik een Story, Weekend of Privé inkijken. Ook niet stiekem bij de kapper of in de supermarkt, maar van Shownieuws smul ik heerlijk walgend zolang het duurt.

Ik raak verrukt van de manier waarop de presentatoren met de grootste empathie kunnen uitweiden over ‘heftige’ gebeurtenissen. Over de artiest die niet aan zijn nachtrust toekomt omdat zijn baby tandjes krijgt en daardoor veel huilt. Recht in de camera wensen ze de jonge vader veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.  En als ik in de aankondigingen van het programma zie dat Dreetje zijn Monique alleen laat, dan wil ik het weten. Natuurlijk gaat het dan niet om een scheiding, maar moet hij gewoon voor zijn werk een paar dagen weg.

Theatraal hou ik dan geschokt een hand voor mijn mond en kruip snotterend tegen Theo aan. ‘Wat afschuwelijk voor Monique’. En de blijdschap waarmee verteld wordt dat de ‘Rensjes’ weer op een roze wolk zitten. Schiet mij maar lek. ‘Heb je het gehoord?’ roep ik naar mijn zoon die zich rot ergert aan dat “domme programma”. Soms moet ik “normaal” doen, een andere keer kan hij erom lachen. Hij weet dat ik het erom doe. Het is lekkere interactieve en ontspannen tv vlak voor het slapen gaan.

Annemarie, ik voel oprecht medeleven met de presentatoren. Het verkondigen van roddel en onbenulligheden als serieus werk zien. Ik kan er met ongeloof naar kijken. Vinden ze in alle ernst dat ze belangrijk nieuws brengen, denk ik dan. En erachteraan: ga een echte baan zoeken.

Maar eerlijk is eerlijk: als ze me een baan aan zouden bieden, zou ik het in overweging nemen. Een oprechte presentator spelen!  Een dramatischer rol bestaat niet.

Ina

Ina Hollander, 1961, is columniste bij het NHD en heeft een achtergrond als drama therapeute en docente. Werkt als Persoonlijk Begeleider met mensen met een beperking. Ina is getrouwd met Theo en heeft twee uitwonende dochters en een thuiswonende zoon. Verschenen: ‘Vijftig‘ – Bundel met vijftig columns. 

Annemarie en Ina bloggen in ‘Gerbrandy & Hollander’ over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.