Ik ben moe. Doodmoe. Ik ben Facebookmoe

Hoi Ina,

Ik ben moe. Doodmoe. Ik ben Facebookmoe. Ik kan mij er niet meer toe zetten om dagelijks door mijn timeline te scrollen om hier en daar een like uit te delen of een comment te plaatsen. Het lijkt of de magie van Facebook is uitgewerkt. Ben ik op zoek naar wat anders? Ik weet het niet.

Mijn Facebookmoeheid dateert al van voor het privacy-schandaal. Begin dit jaar haalde ik de Facebookapp van mijn telefoon en ook Messenger ging eraf. Ik kan mij niet vinden in de algoritmes van Facebook: het platform laat mij te veel zogenaamde topverslagen zien, terwijl ik juist ben geïnteresseerd in recente posts van mensen die ik ken. Mijn timeline wordt steeds chaotischer met veel rommel en reclame. Soms zie ik door de bomen het bos niet meer en klik ik na een paar seconden alweer weg.

Het is allang geen nieuws meer dat je privacy niet veilig is op Facebook. Ik vind het hondsbrutaal om persoonlijke informatie van miljoenen gebruikers, zonder hun medeweten en toestemming, te verzamelen en die data in te zetten om gericht politieke advertenties te tonen, maar het verbaast mij niet. Facebook belooft uit monde van CEO Mark Zuckerberg om aanpassingen in het privacybeleid te maken, maar ik zou mij niet al te veilig wanen. Facebook lééft van advertenties, het platform blijft je onlinegedrag echt wel volgen. Ik krijg de laatste tijd ook steeds vaker vriendschapsverzoeken van nepprofielen. Nog een reden om zeer voorzichtig met Facebook te zijn.

Ik heb overwogen mijn Facebookaccount te verwijderen, maar dat vind ik een te grote stap, dat durf ik nog niet. Zo nu en dan zie ik best leuke posts voorbijkomen, ik blijf via Facebook – zij het nu een stuk minder – op de hoogte van het wel en wee van Facebookvrienden. Soms vind ik het leuk om zelf een post op het platform te plaatsen. Dat moet dan wel een foto zijn, alleen tekst of een leuke blog wordt bijna niet meer gelezen. Dat brengt mij gelijk op een volgende persoonlijke ergernis van veel sociale media: het is allemaal zo oppervlakkig. Maar goed, ook dat is een open deur.

Ik ben niet alleen Facebookmoe. Twitteren doe ik ook nog weinig, een paar Tweets per maand. Ik gebruik Twitter vooral als zoekmachine voor mijn werk, daar vind ik het een handig medium voor. Instagram is niet mijn ding, ik ben geen beelddenker. Ik heb ooit een account op Instagram gehad, maar dat werd al snel gehackt, waardoor ik foto’s van vrouwen in bikini’s ging versturen. Daar baalde ik zo van, dat ik het account acuut heb verwijderd. LinkedIn vind ik wel een interessant platform, maar daar doe ik actief te weinig mee. Deels uit tijdgebrek, deels uit (valse) bescheidenheid. Ik kom er geregeld een leuke blog of tip tegen, waar ik mijn voordeel mee kan doen. Ik denk dat LinkedIn op dit moment voor mij het meest interessante sociale medium is.

Is het nu schijnheilig om dit blog op Facebook te delen? Ik denk het wel, maar ik doe het toch. Mocht je mij niet meer zo vaak op Facebook zien, dan weet je wat daar de reden van is.

Ina, waar word jij doodmoe van?

Annemarie

Annemarie Gerbrandy, 1967, is journalist, tekstschrijver en blogger bij Klare Taal. Zij heeft veel ervaring in de agribusiness, maar draait haar hand ook niet om voor onderwerpen over duurzame energie, samenleving en leescultuur. Ze is getrouwd met Ton en heeft twee zoons in de puberleeftijd. Verschenen: ’25 Obsessies’ – Het geheim van mijn moeder en 23 X Zwart Licht – Horrorvlucht KZX-4457.

Annemarie en Ina bloggen in Gerbrandy & Hollander over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.