Hoi Annemarie,
Hoogste tijd dat ik je schrijf! Een verhuizing heeft iets van een kleine aardverschuiving. Letterlijk alles komt van z’n plek. Ik kampeer, anders kan ik niet noemen. Middenin de bebouwde kom. In ons nieuwe huis, welteverstaan. Kamperen heeft niets met wonen te maken, maar vooral met omslachtigheid en moeilijk doen. Gemak zoeken is geen kamperen.
Derde kerstdag zijn we verhuisd naar de nieuwe stek die nog lang niet klaar is. Dus dozen staan opgestapeld en de grote spullen zijn opgeslagen bij oude en nieuwe buren. We zijn één postcode-letter verder verhuisd en dat heeft zo zijn voordelen. De nieuwe keuken laat nog een maand op zich wachten en de oude ligt al in de container. Behalve het vijfpits gasstel en de gootsteen met kraan. Met de Franse slag stabiel getimmerd hebben zij uitstel van executie gekregen. Evenals een door de vorige bewoners achtergelaten dressoir. Dat bewijst uitstekende diensten bij het lopend ontbijt- en lunchbuffet.
Ook staat er het koffiezetapparaat op dat gerust het kloppend hart van de verbouwing genoemd mag worden. ’s Morgens vroeg verzamelen zich daar de timmerlieden, elektriciens, loodgieters en stukadoors voor een cafeïne startshot. Tussen de rotzooi zitten wij op tuinstoelen aan de tuintafel. Die staan op stucloper. Het grondzeil van de thuiskampeerder. Eten koken is gedoe. Gesleep met pannen, borden en bestek. Zo ook de afwas. Ik ben wel een uur bezig met een teiltje en een campingtafeltje als veel te laag aanrechtblad. Dat doe ik niet voor mijn lol. De woonkamer lijkt momenteel een ideale locatie voor een spelletje apenkooien. Vol ladders, trappen en stellages; noodzakelijk voor stukadoors en schilders. Vertier en uitdagingen voor hen die houden van avontuur en gemedder.
Annemarie, verplaats dit naar een grasveld en mensen betalen er geld voor en noemen het dan vakantie. Rennend door de regen naar de douches over modderige paadjes noemen ze avontuur. Schiet mij maar lek. Gehannes in tentjes of caravans. Ik hou van ruimte om me heen. Ik heb een paar keer gekampeerd, ik vond het niks. Verlangend keek ik naar mensen die vertrokken en telde de dagen dat ik nog ‘moest’. Dromend van het comfort thuis. Zelfs van gewoon werken. Aan de verspilde vakantiedagen probeerde ik vooral niet te denken.
Thuis kamperen gaat me toch verbazingwekkend goed af. Of speel ik vals en is het eigenlijk glamping? Tenslotte is de badkamer goed bruikbaar, slapen we in onze eigen bedden en kunnen we wasmachine en droger gebruiken. Voor de liefhebbers: we zijn nog voor vier weken te boeken. In ruil voor een huis zonder bouwlampen als sfeerverlichting.
Annemarie, wat vind jij van kamperen?
Ina
Ina Hollander, 1961, is columniste bij het NHD en heeft een achtergrond als dram
a therapeute en docente. Werkt als Persoonlijk Begeleider met mensen met een beperking. Ina is getrouwd met Theo en heeft twee uitwonende dochters en een thuiswonende zoon. Verschenen: ‘Vijftig‘ – Bundel met vijftig columns.
Annemarie en Ina bloggen in ‘Gerbrandy & Hollander’ over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.