Met het ingaan van de wintertijd is de verleiding groot om na het eten de gordijnen dicht te trekken en met de verwarming omhoog lekker op de bank te gaan zitten. Toch trek ik elke woensdagavond mijn wandelschoenen aan, om samen met een vriendin zo’n anderhalf uur op pad te gaan. Ik moet zeggen: dat bevalt mij uitstekend.
De reden dat we hebben besloten om in het winterseizoen te blijven lopen, is omdat wandelen je energie geeft. Energie op meerdere fronten. We zijn buiten en ademen frisse lucht in, we zijn lekker in beweging en we praten tijdens zo wandeling weer helemaal bij. Door ons drukke leven dreigt dat laatste er wel eens bij in te schieten, vooral tijdens de winter, als je weer wat huiselijker wordt.
Pikkedonker
Ik geef toe: het is een experiment. Vriendin en ik wandelen al een avond per week sinds onze oudste zonen – nu 15 jaar – als kleuters bij elkaar in de klas zaten. Maar dan vanaf half april tot half september. Omdat wij graag in het buitengebied en in de duinen lopen, is het prettig dat het dan in ieder geval nog een beetje licht is. Nu is het van begin tot het einde pikkedonker. Dat geeft wel een andere dimensie aan de wandeling: je bent anders bewust van je omgeving, omdat je meer hoort en minder ziet.
Immense watervlakte
Van het weer trekken we ons weinig aan: we zijn niet bang voor kou of wind. Ook in april of mei is het niet altijd prachtig lenteweer. De regen moet niet met bakken uit de lucht komen en vanaf windkracht 8 vinden we het welletjes. Maar we zijn niet van zout! Onze route hebben we wel moeten aanpassen: het duingebied is ingeruild voor wat meer bebouwing. Wel lopen we altijd een stukje langs zee, hoewel nu over de boulevard. Want ook in het donker is het prachtig om over de immense watervlakte met al zijn donkere kleurschakeringen uit te kijken.
Niet spijbelen!
Daarnaast kan ik bijna niet spijbelen. Onze jongste zoon traint op woensdagavond op de voetbalclub, zo’n 5 kilometer bij onze boerderij vandaan. Ik moet hem toch brengen en halen, hij kan nog niet over de donkere polderwegen fietsen (vind ik). In die tussentijd red ik het precies om naar mijn vriendin te rijden, samen een wandeling te maken en vervolgens weer naar de club te racen om mijn voetballertje op te halen. Zo probeer ik het nuttige met het aangename te combineren.
Enge mannen?
Wandelen in het donker vraagt om aanpassingen. Het kan verstandig zijn om reflecterende kleding aan te trekken of een lampje om je arm te dragen. Verder moeten je ogen wennen aan de duisternis en heb je wel eens de neiging om te gaan zwalken. Pas ook op voor struikelen! Je kunt een zaklamp meenemen, maar die kan je ook verblinden. De kans dat je ‘enge mannen’ tegenkomt, is erg klein. Maar misschien kun je beter niet in je eentje op pad gaan, als je buiten de bebouwde kom wilt wandelen.
Fjoertoer
Ik hoop dat we onze winteravondwandelingen nog lang volhouden. Zodat ik in ieder geval ‘in shape’ blijf voor de Fjoertoer in Egmond, die voor eind november op het programma staat. Deze sfeervolle avondwandeling, die vanaf Terschelling is overgewaaid naar het vaste land, voert de wandelaars door polder, bossen en duinen en over het strand. Overal onderweg staan bakens van licht en je maakt kennis met de cultuur en geschiedenis van de omgeving. Ik heb mij laten vertellen dat je dit evenement als wandelliefhebber niet mag missen en zal mijn ervaring in een volgende blog delen.
Heb jij ook een favoriete outdooractiviteit in deze donkere maanden?
Deze blog is eerder gepubliceerd op UrbanChicks.
You must be logged in to post a comment.