Kerstpakketdilemma (2)

Hoi Ina,

Ik ben ZZP-er. Dat scheelt mij een kerstpakketdilemma. Toch vond het altijd leuk om – toen ik nog in loondienst werkte – een kerstpakket te krijgen. De verrassing van wat er allemaal in die doos zat, gaf mij een soort verlaat Sinterklaasgevoel. Maar net als bij jou belandden de spullen – op de fles wijn na, natuurlijk – onderin een kast en na een half jaar in de grijze vuilcontainer. Een keer kreeg ik een Pluim, waarmee ik een halfjaar-abonnement op Opzij heb genomen. Dat cadeau vond ik toen echt de moeite waard.

Ik snap jouw dilemma met kerstpakketten. Ik ben het met je eens dat de waardering voor iemands werk niet alleen in materiële, maar ook in immateriële zaken zit. Is er bij jou binnen de organisatie echt geen draagvlak voor een kerstborrel? Ik kan mij bij vorige werkgevers gezellige kerstlunches en dito borrels herinneren, we zijn zelfs een keer met een groep collega’s, weliswaar op eigen initiatief, met elkaar uit eten gegaan. Nu ik ‘eigen baas’ ben, verheug ik mij altijd op het Eindejaarsdiner van Vrouw in Bedrijf Alkmaar, het netwerk voor vrouwelijke ondernemers waar ik lid van ben. Hoewel we elke maand een interessant event hebben, is het Eindejaarsdiner een van de meest bijzondere activiteiten. Iedereen gaat op zijn Kerst-best gekleed en er hangt een feestelijke sfeer. Daar kan ik enorm van genieten!

Ik dacht trouwens dat kerstpakketten ‘uit de mode’ waren. Dat het pakket niet meer paste bij de wat meer sobere levensstijl, die we door de crisis gewoon zijn geworden. Maar niets is minder waar, begreep ik vorige week uit een item op een RTL-journaal. Het kerstpakket is weer hot. In totaal krijgen 4,5 miljoen mensen een kerstpakket van de baas, de gemiddelde waarde ervan ligt tussen de 30 en 45 euro. Er zijn echter ook uitschieters naar 100 tot 150 euro. De trend van 2016 is een draadmand, gevuld met allerlei lekkers. Veel werknemers vinden hun kerstpakket een feestje, maar er zijn ook mensen die het weggegeven om daar anderen blij mee te maken.

Als ZZP-er krijg ik dus geen kerstpakket. Dat hoort bij het eigen baas zijn. Of ik nu van de jouwe droom? Nee hoor, dat valt mee. We worden rond de kersttijd overstelpt met kerststollen, kerstbroden en ander kerstlekkers, jaarkalenders en een enkele fles wijn door de contacten van mijn boer Ton. In de agrarische sector lijkt het vrij gebruikelijk dat bedrijven de relatie met hun klanten onderhouden door het geven van een kerstattentie. Ik moet bekennen dat ik dit een leuke gewoonte vind, waarmee ik heimelijk rekening houd bij mijn kerstboodschappen.

Hoewel we soms half januari nog aan de kerststol zitten. Dat dan wel weer.

Annemarie

Annemarie Gerbrandy, 1967, is journalist, tekstschrijver en blogger bij Klare Taal. Zij heeft veel ervaring in de agribusiness, maar draait haar hand ook niet om voor onderwerpen over duurzame energie, samenleving en leescultuur. Ze is getrouwd met Ton en heeft twee zoons in de puberleeftijd. Verschenen: ’25 Obsessies’ – Het geheim van mijn moeder.

Annemarie en Ina bloggen in Gerbrandy & Hollander over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.