Mijn wapens tegen de ‘R’ in de maand zijn beweging en buitenlucht. Door twee keer per week met mijn hardloopgroepje te trainen en elke dag een lekker stuk te wandelen met de hond, hoop ik in de winter de nodige weerstand op te bouwen. Verder slik ik nog wat vitamine C bij. Maar dat pas als de herfst in alle hevigheid is losgebarsten. Read More
’s Avonds na het eten was het vaste prik; mijn twee broers, mijn zusje en ik moesten na elkaar bij mijn moeder komen. Die zat op een stoel, fles in de ene hand, eetlepel in de andere. Tijd voor levertraan, de beruchte ‘R’ zat weer in de maand. Read More
Als boer Ton een dagje op pad gaat, neem ik de honneurs op de boerderij waar. Dat moet niet te ingewikkeld zijn, maar een klein agrarisch klusje kan er wel af. Onlangs liet hij mij achter met een kalfkoe, terwijl ik eigenlijk een technisch artikel wilde schrijven. Toen Ton thuis kwam, was het artikel klaar en het kalf geboren, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Read More
In je vorige blog vroeg je hoe heilig afspraken zijn in de relatie tussen Ton en mij. Daar moest ik wel even over nadenken. Wij hebben geen afspraken over zaken als een fles drank en voorlopig gaan we niet verhuizen. Ik denk dat de basisafspraak die gaandeweg onze relatie is ontstaan, is dat wij elkaar vrijlaten in onze ontwikkeling. Read More
Een relatiedingetje dit keer, altijd leuk toch? Deze week, maandagochtend. Lieve collega in opleiding komt fris en opgewekt groetend de koffieruimte binnen, schenkt zichzelf een bakkie in en komt erbij zitten. Vervolgens neemt ze deel aan het ochtendgesprek over lopende en in gang te zetten zaken. Read More
Grappig dat jij je afvraagt of je een ouderwetse trut bent geworden, puur omdat je iets overdreven vindt. Waarom zou het een met het ander te maken hebben? Read More
Een vraag. Wat is de overeenkomst tussen onze poes Boekie en mij? We hebben allebei tijdens onze zwangerschappen één echo gehad. Voor een poes vind ik dat veel, voor een vrouw is dat in deze tijd bar weinig. Nog een overeenkomst: op de echo was in beide gevallen niet veel te zien. De foetus(en) was eigenlijk al te groot voor een duidelijk beeld. Read More
Hoi Ina,
Sinds ik moeder ben, ben ik veranderd van een redelijk nuchtere Friezin in een emotionele muts. Bij het minste of geringste schieten mijn ogen vol. Echt huilen doe ik vooral als ik boos of verdrietig ben. Wanneer ik voor het laatst heb gehuild? Bij het schrijven van dit blog… Read More
Ik heb van de week zitten janken op mijn werk. Zo gênant, zo stom, en zo mijn eigen schuld. Omdat ik de aanleiding op z’n beloop had gelaten. Het was zo’n moment dat ik mijzelf ervan langs geef: ‘Sukkel, leer je het dan nooit!’ Read More
Herinneringen uit je jeugd, Annemarie, blijven een verhaal apart. Zo vind ik olifanten elke keer opnieuw tegen vallen. Ze zijn nog steeds mooi, maar veel miezeriger dan ik ze als klein meisje voor het eerst zag. Toen waren ze kolossaal. Bizar dat ik direct aan die olifanten moet denken als jij het over een jeugdherinnering hebt. Read More