Onlangs las ik het boekje Uurtje Factuurtje, over hardwerkende freelancers, creatieve ZZP’ers en hippe zelfstandigen die carrière maken zonder baas. De ZZP’er waarin ik mij het meest herkende, was de Chaoot. Dat was best confronterend, omdat ik het idee heb dat ik gestructureerd werk. Ik werk wekelijks de nodige lijstjes af. Zo houd ik het overzicht over mijn opdrachten. Read More
Mijn wapens tegen de ‘R’ in de maand zijn beweging en buitenlucht. Door twee keer per week met mijn hardloopgroepje te trainen en elke dag een lekker stuk te wandelen met de hond, hoop ik in de winter de nodige weerstand op te bouwen. Verder slik ik nog wat vitamine C bij. Maar dat pas als de herfst in alle hevigheid is losgebarsten. Read More
Als boer Ton een dagje op pad gaat, neem ik de honneurs op de boerderij waar. Dat moet niet te ingewikkeld zijn, maar een klein agrarisch klusje kan er wel af. Onlangs liet hij mij achter met een kalfkoe, terwijl ik eigenlijk een technisch artikel wilde schrijven. Toen Ton thuis kwam, was het artikel klaar en het kalf geboren, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Read More
In je vorige blog vroeg je hoe heilig afspraken zijn in de relatie tussen Ton en mij. Daar moest ik wel even over nadenken. Wij hebben geen afspraken over zaken als een fles drank en voorlopig gaan we niet verhuizen. Ik denk dat de basisafspraak die gaandeweg onze relatie is ontstaan, is dat wij elkaar vrijlaten in onze ontwikkeling. Read More
Een vraag. Wat is de overeenkomst tussen onze poes Boekie en mij? We hebben allebei tijdens onze zwangerschappen één echo gehad. Voor een poes vind ik dat veel, voor een vrouw is dat in deze tijd bar weinig. Nog een overeenkomst: op de echo was in beide gevallen niet veel te zien. De foetus(en) was eigenlijk al te groot voor een duidelijk beeld. Read More
Hoi Ina,
Sinds ik moeder ben, ben ik veranderd van een redelijk nuchtere Friezin in een emotionele muts. Bij het minste of geringste schieten mijn ogen vol. Echt huilen doe ik vooral als ik boos of verdrietig ben. Wanneer ik voor het laatst heb gehuild? Bij het schrijven van dit blog… Read More
Ik heb van de week zitten janken op mijn werk. Zo gênant, zo stom, en zo mijn eigen schuld. Omdat ik de aanleiding op z’n beloop had gelaten. Het was zo’n moment dat ik mijzelf ervan langs geef: ‘Sukkel, leer je het dan nooit!’ Read More
Vorige week liep ik een avond van de Avondvierdaagse bij ons in het dorp mee. Onze jongste zoon liep voor het vak Bewegen, Sport en Maatschappij (BSM) een stage bij de organisatie en het leek mij leuk om samen met de hond een keer bij hem te komen kijken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het een afknapper vond. En ik besefte me: de goede oude Avondvierdaagse-tijd komt niet meer terug. Read More
In je vorige blog vroeg je naar mijn relatie met de kerk. Nou, daar kan ik wel 3 blogs over schrijven! Ik koester wat ambivalente gevoelens tegen het instituut kerk, die vooral voortkomen uit ervaringen in mijn tienerjaren. Het geloof heb ik echter nooit losgelaten. Ik denk dat er ergens een God is, die ik vooral terug zie in het goede van de mens. Read More
Annemarie, wat een vraag die je stelt! Hoe eerlijk ga ik hier zijn! Genoegens die heimelijk zijn dienen toch in de coulissen te blijven? Persoonlijke schroom of door de “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg mentaliteit” die West- Friesland eigen is? Waarom eigenlijk? Mijn heimelijke genoegens zijn niet crimineel, belastend, kwetsend, schokkend of ordinair. Read More