Afspraken maken? Op een boerderij gaat het toch vaak anders

Hoi Ina,

In je vorige blog vroeg je hoe heilig afspraken zijn in de relatie tussen Ton en mij. Daar moest ik wel even over nadenken. Wij hebben geen afspraken over zaken als een fles drank en voorlopig gaan we niet verhuizen. Ik denk dat de basisafspraak die gaandeweg onze relatie is ontstaan, is dat wij elkaar vrijlaten in onze ontwikkeling.

De enige concrete afspraken die mij op dit moment te binnen schieten, zijn de afspraken rondom de ‘schaft’. Wij drinken om 10.30 uur koffie/thee, we eten om 13.00 uur een broodje en rond 16.30 uur staat er thee op het programma. Nu zijn dit overigens geen keiharde tijden, meer richtlijnen. Als ik thuis werk en tijd heb, probeer ik deze momenten samen te pakken. Ontbijten en avondeten doen we namelijk niet samen, omdat Ton dan aan het werk is.

In die ruim 20 jaar dat wij samen zijn, heb ik geleerd dat het niet altijd gemakkelijk is om met een boer afspraken te maken. Toen we nog geen kinderen hadden en ’s avonds wel samen aten, kon het gebeuren dat het eten op het gasfornuis stond te verpieteren, omdat manlief een onverwacht klusje in de stal had. Als je op een boerderij woont, valt de dag niet altijd te plannen. Er kan zomaar een koe moeten kalven, een kalf ziek worden, de melkmachine gaat kapot of het gras moet toch van het land.

Ik heb in al die jaren geleerd om flexibel met afspraken om te gaan. Het kan gebeuren dat het door onvoorziene omstandigheden op het bedrijf niet lukt om samen ergens naartoe te gaan of samen te eten. Dat kun je op dat moment wel jammer vinden, maar sikkeneuren of wachten heeft geen zin. Ik ben het gewend om dingen zelf te ondernemen. Toen de jongens jonger waren, gingen we vaak met z’n drieën op stap. Of ik sprak iets af met een vriendin met kinderen. Naar verjaardagen ‘verder weg’ ging/gaat Ton ook niet altijd mee. Dat heeft ook een praktisch voordeel: we hoeven dan niet voor het melken terug te zijn. Dat geeft een stukje vrijheid.

Het nadeel hiervan is dat ik bij het maken van een afspraak te snel denk: oh, Ton heeft toch geen tijd, ik ga wel alleen/met de jongens. Onlangs wilde ik een dagje naar mijn moeder in Friesland. Dat doe ik meestal alleen of combineer ik met een verjaardag. Ton keek mij aan en vroeg: mag ik dan niet mee? Natuurlijk wel! Hartstikke leuk! Uiteindelijk zijn we met z’n vieren gegaan. Dat vond mijn moeder ook erg gezellig. Er wordt wel een gezegd dat je niet voor de ander moet denken. Dat klopt. Vanaf dat moment betrek ik Ton weer bij elke afspraak. Al is het maar voor de vorm…

Annemarie

Annemarie Gerbrandy, 1967, is journalist, tekstschrijver en blogger bij Klare Taal. Zij heeft veel ervaring in de agribusiness, maar draait haar hand ook niet om voor onderwerpen over duurzame energie, samenleving en leescultuur. Ze is getrouwd met Ton en heeft twee zoons in de puberleeftijd. Verschenen: ’25 Obsessies’ – Het geheim van mijn moeder.

Annemarie en Ina bloggen in Gerbrandy & Hollander over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.