Ouderwetse trut? Het zal mij een rotzorg zijn!

Hoi Annemarie,

Grappig dat jij je afvraagt of je een ouderwetse trut bent geworden, puur omdat je iets overdreven vindt. Waarom zou het een met het ander te maken hebben?

Los van de bekende uitzonderingen op de regel heb je gewoon gelijk, het is belachelijk overdreven om vier echo’s tijdens een zwangerschap te krijgen. Het worden niet voor niks pretecho’s genoemd. Het is business, Annemarie. Aan jonge ouders valt een hoop geld te verdienen en waar een hoop euro’s verdiend kan worden, wordt een strategie op uitgezet. Vier keer een echo is vier keer kassa, want voor niks gaat de zon op.

Wel ben ik verbaasd dat jij maar één echo van twee zwangerschappen hebt, die bovendien aan het eind ervan gemaakt is. Bij mij werd begin jaren negentig van alle drie een echo in de 11de week gemaakt. Dat was standaard. Die van de oudste was de leukste, die zwaaide naar ons. Wij terug zwaaien! Was dat al luxe? In de tijd van mijn moeder waren echo’s een onbekend fenomeen, in ieder geval bij de ‘ gewone’ vrouw.

Zou het verschil gemaakt hebben? Mijn moeder bezigde vaak de woorden van mijn oma ‘Het komt zoals het komt’. Berusting of acceptatie? Het maakt me vaak niet zoveel uit. Doe wat je niet laten kunt, denk ik dan, zolang je het mij maar niet opdringt. ‘Leven en laten leven’ is ook zo’n spreuk uit mijn jeugd. Deze was vooral gericht op tolerantie. Iedereen mag zelf weten wat hij wil of doet, zolang het een ander geen schade berokkent.

Dus mag een ander zoveel als hij wil: echo’s maken, schoenen kopen, de nieuwste auto willen, de hele dag op Facebook zitten of in z’n blote kont door de tuin lopen. Ik noem maar wat. Ik haal er mijn schouders over op. Daarmee vind ik mijzelf niet onverschillig. Zeker niet! Gek trouwens dat ik blijkbaar de behoefte voel om deze aanvulling te doen. Dat ik wel een betrokken mens ben. Belachelijk eigenlijk. Bang voor afkeuring? Ik wil daarboven staan.

Ach ja, we leven nou eenmaal in een maakbare tijd. Waarin alles gericht is op perfectie. En controleerbaar moet zijn. Ziek soms. Fouten. Ongelukken; direct worden er allerlei onderzoeken op losgelaten en volgen er schadeclaims. Want al die dingen hadden nooit mogen gebeuren. Ik pas ervoor om me in de luren te laten leggen door alles wat voorbij komt waaien. En als ik een ouderwetse trut ben omdat ik kritisch sta tegenover hypes, gadgets en nieuwe inzichten of opvattingen, dan zal me dat een rotzorg zijn. Wat een karakter…

Ina

Ina Hollander, 1961, is columniste bij het NHD en heeft een achtergrond als drama therapeute en docente. Werkt als Persoonlijk Begeleider met mensen met een beperking. Ina is getrouwd met Theo en heeft twee uitwonende dochters en een thuiswonende zoon. Verschenen: ‘Vijftig‘ – Bundel met vijftig columns. 

Annemarie en Ina bloggen in ‘Gerbrandy & Hollander’ over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.