Hoi Annemarie,
Ik kom net terug uit de kerk. Eén keer per jaar ben ik daar te vinden, los van uitvaarten. Hoe de sfeer dan is laat zich raden, maar op Hemelvaart is het een dolle boel in het godshuis bij mij in het dorp.
Deze dagen is het kermis bij ons en een goede traditie van de laatste jaren is de twee uur durende kermisbrunch op Hemelvaartsdag. Jong, oud en alles daar tussenin is dan welkom om samen koffie te drinken, taart, salades, koekjes en broodjes te eten en zich naar eigen voorkeur te storten op bier en wijn. Op brood en dranken na wordt alle lekkernij door de gasten meegenomen, maar dat hoeft niet eens per se.
Toen dit jaren geleden voor het eerst georganiseerd werd, stond ik er niet echt open voor. Het geloof, Annemarie, daar houd ik me ver van. Die brunch leek me een verkapte manier van zieltjeswinnerij. Wegwezen, denk ik dan. Maar mijn gedachten bleken onterecht. Diehard atheïsten verklaarden het evenement veilig: ‘hartstikke leuk en gezellig.’
Het jaar erop ging ik er naartoe en was om. De brunch als ontmoetingsplek voor alle dorpelingen: ik sprak mensen die ik anders nooit spreek en mensen met wie ik nooit uitgepraat raak. Tijd te kort en na een paar uur moest ik er bijna uitgeschopt worden. Zie je wel, denk ik, het geloof is helemaal niet nodig om gemeenschapsgevoel te creëren. Het is juist goed het er los van te koppelen.
De mens is een kuddedier en ik zie graag dat alle kuddes zich positief tot elkaar verhouden. Dan snap je dat ik er soms moedeloos van word. Zoveel verdeeldheid als er door het vele geloven is. Op z’n zachtst gezegd, erg jammer.
Kijk, ik heb op jonge leeftijd afstand genomen van de katholieke kerk en had een bloedhekel aan de catecheselessen. Dat hoeven anderen niet per se, hoor. Vrijheid, blijheid. Ze mogen allemaal in God, Allah, Jahweh of Piet of Klaas geloven. Maar waarom niet buiten scholen om? Want daar begint het. Alle scholen zouden geloof neutraal moeten zijn. Godsdienstlessen in vrije tijd, net zoals de protestanten vroeger de zondagsschool hadden. Of nog steeds hebben.
Zo raar dat kinderen allemaal naar verschillende scholen gaan. Een verkeerd soort respect, denk ik. Vrijheid van geloof wordt zo vrijheidsbeknotting. Laat alle kinderen elkaar gewoon ontmoeten op openbare scholen en behandel daar alle geloven evenredig in een soort van cultuurgeschiedenis. En natuurlijk gewoon lekker samen spelen. Al die hokjes nu benadrukken verschillen in plaats van overeenkomsten.
Tjonge jonge, Annemarie een paar uurtjes kerk en ik kan het niet laten mijn persoonlijke geloof te verkondigen. En dat allemaal door een geloof neutrale brunch. Maar wat was het gezellig. En dan ken je me hè, Annemarie. Voor het zingen was ik de kerk niet uit.
Annemarie, welke binding heb jij met de kerk?
Ina
Ina Hollander, 1961, is columniste bij het NHD en heeft een achtergrond als dram
a therapeute en docente. Werkt als Persoonlijk Begeleider met mensen met een beperking. Ina is getrouwd met Theo en heeft twee uitwonende dochters en een thuiswonende zoon. Verschenen: ‘Vijftig‘ – Bundel met vijftig columns.
Annemarie en Ina bloggen in ‘Gerbrandy & Hollander’ over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.
You must be logged in to post a comment.