Kiesbekwaam (2)

Hoi Ina,

Ik ben ook zo’n notoire twijfelkont. Vooral bij grotere aankopen kan ik moeilijk keuzes maken. Net als jij ben ik bang een miskoop te begaan. Of ik kan niet beslissen wat ik écht wil. Dat is ook de reden dat ik grotere aankopen oeverloos kan uitstellen. Gelukkig is Ton er dan om de knopen door te hakken. Want kiesbekwaam? Ho maar!

Soms, heel soms, weet ik exact wat ik wil. Zoals de aankoop van onze auto, zo’n anderhalf jaar geleden. Toen we eindelijk voor een bepaald merk hadden gekozen, wist ik direct welk model en ‘edition’ het moest worden, ondanks dat Ton en onze oudste zoon daar andere ideeën over hadden. Ook de kleur was voor mij geen punt van discussie, maar daar dachten mijn huisgenoten net zo over. Ik stond toen wel versteld van mijzelf over zoveel kiesbekwaamheid.

Onlangs hebben een weer een grote ‘investering’ gedaan: we hebben een nieuw bed gekocht. Dat was overigens niet de bedoeling. Ik had afgelopen zomer mijn herfstdekbed zó goed opgeruimd, dat ik ‘m in oktober niet kon terugvinden. Ik heb gezocht, gezocht en gezocht, maar niet gevonden. Het was een redelijk zacht najaar, ik kon nog heel lang onder mijn zomerdekbed slapen. Maar in december werd het tijd om naar wat warmers op zoek te gaan.

Ton had al eens aangegeven dat hij twee aparte dekbedden ongezellig vond, dus we besloten voor een tweepersoonsdekbed te gaan. In de beddenwinkel konden we kiezen tussen dons en synthetisch. Eh, nou, dat wist ik niet, hoor. Ton wel, het werd dons. Vervolgens moest daar natuurlijk een nieuw dekbedovertrek bij gezocht worden, het liefst twee. De keuze was niet heel groot, daar waren het snel over eens. De dame die ons hielp, rook blijkbaar dat er meer in zat en vroeg of wij nog andere wensen hadden.

Ik wilde eigenlijk wel een nieuw matras. De matrassen zijn al wat op leeftijd en standaard bij het bed geleverd. Je kunt er prima op slapen, maar er zit geen enkele luxe aan. Aangezien de dame ons twee matrassen voor de prijs van één kon aanbieden, besloten we allebei een nieuw matras uit te zoeken. Een goede, die een paar euro mocht kosten (immers, de tweede kregen we ‘gratis’). Daar lagen wij dan, languit in de beddenwinkel matrassen te testen. Ton wist al snel welke hij wilde hebben, ik natuurlijk niet. Uiteindelijk hielp de verkoopster mij een handje, met de belofte dat wanneer ik niet lekker op de matras zou slapen, ik die mocht ruilen voor een ander.

Toen kwam de lattenbodem ter sprake. Die van ons heeft brede latten, maar volgens de verkoopster is dat ‘uit’ en hebben alle lattenbodems tegenwoordig smalle latjes. Zij adviseerde ons bij een nieuw matras een goede lattenbodem te kopen, voor het slaapcomfort en het behoud van de matras. Ton wist dat er bij hem al een latje of twee kapot waren, dus dat was kat in het bakkie voor de mevrouw. We hebben gelijk ook maar nieuwe lattenbodems voor onze jongens gekocht, omdat die van de jongste ook zijn beste tijd heeft gehad.

Alles overziend dacht ik: we hebben nu bijna een geheel nieuw bed, terwijl we eigenlijk van ons huidige bed af willen. Een joekel van een bed, dat feitelijk te groot is voor onze slaapkamer. Het bed stamt uit de tijd dat ik op mijzelf woonde, heeft daarna een hele tijd als logeerbed gediend en is pas ‘van stal’ gehaald toen het bed van Ton uit elkaar viel. ‘Als we dan toch bezig zijn, wil ik ook wel een nieuw bed’, hoorde ik mij zomaar zeggen. Nou viel die investering uiteindelijk wel mee: het bed zelf is niet zo duur, het gaat er vooral om wat je er in en op legt. We kozen voor een mooi bed, maar wel een slag kleiner. De lattenbodems en matrassen werden op de nieuwe afmetingen aangepast en dat bespaarde ons zelfs geld!

Op Valentijnsdag komt het nieuwe bed. Ik weet nu al dat we er beter op zullen slapen. Het mag een paar centen hebben gekost, maar we hebben in 20 jaar huwelijk nog nooit in een nieuw bed geïnvesteerd. En mijn kiesbekwaamheid? Die heeft een flinke oppepper gekregen!

Lees ook: Hoe kiesbekwaam is Ina?

Annemarie

Annemarie Gerbrandy, 1967, is journalist, tekstschrijver en blogger bij Klare Taal. Zij heeft veel ervaring in de agribusiness, maar draait haar hand ook niet om voor onderwerpen over duurzame energie, samenleving en leescultuur. Ze is getrouwd met Ton en heeft twee zoons in de puberleeftijd. Verschenen: ’25 Obsessies’ – Het geheim van mijn moeder.

Annemarie en Ina bloggen in Gerbrandy & Hollander over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.