Werken in loondienst? Een grote mate van zelfbescherming

Hoi Annemarie,

De chaoot is vaak erg creatief, dus er zit een goede kant aan. En als je lijstjes afkomen is er niks aan de hand. Bovendien: twee keer per jaar factureren is ook structuur. Bij het NHD geen probleem, anders blijf ik aan de gang, want een maand is niks.

Hoewel ik mijzelf graag neerzet als een fantastische planner die alle touwtjes strak in handen heeft, weet ik dat het iets genuanceerder ligt. Het is een grote mate van zelfbescherming die biedt dat ik geen ZZP’er ben. Binnen vastgestelde uren verleen ik mijn diensten aan een instelling voor mensen met een beperking. Dat bevalt me uitstekend. Geen dag is hetzelfde, steeds weer de uitdaging om er met de vele verschillende karakters, humeuren en wensen er een goede dag van te maken. Dat lukt vrijwel altijd. Al is het soms zoeken naar een juist begrip van een persoon of situatie. En wat is de beste aanpak binnen de wettelijke en voor de instelling geldende regels?

Daarover gesproken: vol ongeloof zag ik deze week hoe tijdens een uitvaart in het dorp een vrouw met een beperking alle gedragsregels aan haar schoenen lapte. Tijdens de communie drong ze zich naar voren, wrikte zich tussen de verdrietige familie en ontving de hostie. Begrafenissen bezoeken is haar hobby en het gedrag wordt gepikt. Dat is raar. Fatsoensregels gelden hier ook, vind ik. Het is kwetsend om te denken dat mensen met een beperking per definitie niets snappen en ‘dus’ alles maar toegestaan moet worden. Ik heb er ‘werk’ van gemaakt.

Op het werk zijn er jaarlijks (bij)scholingsmomenten waarvan de inhoud vast ligt. We schrijven ons in of krijgen een uitnodiging. Daarnaast zijn er studie-uren die naar eigen inzicht ingevuld mogen worden. Voor oktober staat teamreflectie op de agenda. Verder kan alles aan bod komen: van autisme tot computerprogramma’s. Binnen de instelling worden veel artikelen en/of leessuggesties digitaal gedeeld. Relevant of gewoon interessant. Daarnaast zijn er vakbladen beschikbaar. Ik lees echt niet alles hoor, dat is niet te doen.

Mijn informatiebehoefte ligt nu vooral op het gebied van toneel voor en door mensen met een beperking. Ik zoek een goed boek daarover, maar heb dat helaas nog niet gevonden. Alleen wat losse artikelen op internet. Ik ben namelijk al een paar maanden met een groep cliënten met toneel bezig. Eerst gezamenlijk het script geschreven en nu oefenen voor een kleine voorstelling waarin plezier centraal staat. Zo leuk! Door mijn drama achtergrond kom ik ver, maar verse kennis en input zou een welkome aanvulling zijn.

Privé lees ik op dit moment eerlijk gezegd vooral ‘Alles wat u moet weten om zonder stress te verhuizen’. Ik voel aan mijn theewater dat ik mij die kennis nog niet voldoende eigen heb gemaakt.

 Ina

Ina Hollander, 1961, is columniste bij het NHD en heeft een achtergrond als drama therapeute en docente. Werkt als Persoonlijk Begeleider met mensen met een beperking. Ina is getrouwd met Theo en heeft twee uitwonende dochters en een thuiswonende zoon. Verschenen: ‘Vijftig‘ – Bundel met vijftig columns. 

Annemarie en Ina bloggen in ‘Gerbrandy & Hollander’ over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.