Hoi Ina,
Hoe maak jij iets leuk voor jezelf, vroeg jij mij in je laatste blog. Poeh, daar moest ik wel even over nadenken. Ik zet meestal mijn verstand op nul als ik iets moet doen wat ik lastig vind. Als ik ga schoonmaken, helpt het om lekkere muziek op te zetten. Bij sporten en werk volstaat het fijne of voldane gevoel achteraf.
Als ik schoonmaak (àls ik schoonmaak) zet ik vaak een goede cd op. Lekkere stevige rock heeft mijn voorkeur, ik ben nu eenmaal een oude rocker. Wil ik tijdens het schoonmaken rustig nadenken over een artikel of een blog, dan wordt het slow music. Ben ik in een recalcitrante bui, omdat ik liever was gaan winkelen, dan draai ik een hoop K-herrie. Ik moet eerlijk toegeven dat ik veel met de stofzuiger doe, dus soms is muziek volkomen zinloos. Ik kan er wel enorm van genieten als ik zie hoe het huis na een schoonmaakbeurt opknapt.
Soms zit ik voor een lastig artikel. Dan baal ik om aan het werk te moeten. Het liefst ga ik iets heel anders doen. Maar ja, die deadline, hè. Die wacht niet. Omdat sikkeneuren achter mijn bureau het niet leuker maakt en ook niet gemakkelijker, zit er niets anders op om de computer op te starten en keihard aan de slag te gaan. De enige worst de ik mij op zo’n moment voorhoudt, is de belofte aan mijzelf dat er aan het einde van de dag weer een verhaal klaar is.
Met hardlopen vind ik het fijn om muziek op mijn oren te hebben. Anders wordt het snel een saaie boel. Ik ben niet zo van de schema’s en de apps. Ik heb wel met schema’s gelopen, maar ik word er niet sterker van. Ik blijf in mijn sukkeldrafje doormodderen. Je hebt ook diverse hardloop-apps die stimulerend werken, maar voordat ik goed en wel op weg ben, is zo’n app op een of andere manier alweer uit. Of het GPS-signaal wordt pas opgepakt als ik halverwege ben. Een app als Strava is dus niet aan mij besteed en een Tegelkoningin zal ik nooit worden. Voor hardlopen geldt dat vooral de serotonientjes en endorfientjes een beloning vormen.
Hoewel, dat is niet helemaal waar. Sinds dit jaar loop ik een à twee keer per week met de Duinlopers mee. Een fijne hardloopgroep, waarin ik weliswaar alle zeilen moet bijzetten om de andere lopers bij te houden, maar waarin ik ook beter train, sterker en sneller wordt en leuke mensen ontmoet. De trainingen zijn zwaar, toch ga ik er elke keer met veel plezier naar toe. Door de Duinlopertjes ben ik het hardlopen weer leuk gaan vinden.
En, Ina, ik heb mijzelf beloofd dat ik nieuwe schoenen en wat nieuwe sportkleding mag kopen. De schoenen zijn een noodzakelijke investering, de kleding niet. Of het hardlopen er leuker door wordt, durf ik niet te zeggen. Maar soms moet je jezelf verwennen!
Lees ook: Doe maar gewoon? Nee, liever niet
Annemarie
Annemarie Gerbrandy, 1967, is journalist, tekstschrijver en blogger bij Klare Taal. Zij heeft veel ervaring in de agribusiness, maar draait haar hand ook niet om voor onderwerpen over duurzame energie, samenleving en leescultuur. Ze is getrouwd met Ton en heeft twee zoons in de puberleeftijd. Verschenen: ’25 Obsessies’ – Het geheim van mijn moeder.
Annemarie en Ina bloggen in Gerbrandy & Hollander over menige kwestie die hun intrigeert, emotioneert, frustreert, choqueert of charmeert.
You must be logged in to post a comment.